Polskie badania antropologicznoliterackie (1990-2020) – próba podsumowania

O konferencji

 W polskich badaniach antropologicznoliterackich dominuje refleksja nad sztuką pisarską jako refleksem społeczno-kulturowych napięć. Wyraziście pokazuje się on szczególnie w kontekście przemian gospodarczo-ekonomicznych, obyczajowych, medialnych, politycznych dotykających polskie społeczeństwo po 1989 roku. Z jednej strony następuje proces wyzwalania aktywności w różnych obszarach, w tym i literackim, naukowym, politycznym, z drugiej zaś pojawia się konieczność przepracowania dotychczasowych wzorców czy modeli społeczno-kulturowych w konfrontacji z kapitalizmem, wzrastającą aktywnością państwa w zakresie biopolityki, koniecznością radzenia sobie z presją ekonomiczną i z nowymi sposobami zarządzania czasem oraz przestrzenią, ale także próbą nowego odczytywania tradycji. W konsekwencji przebudowuje się narracje historyczno- i teoretycznoliterackie, sięga się po metodologie transdyscyplinarne sygnowane pojęciem posthumanizm.

Antropologia literatury lub literacka antropologia w rodzimych badaniach, inspirujących się pomysłami zachodnimi, ale także wypracowująca własne narzędzia i poszukująca własnych tematów w ciągu ponad 30 lat nabrała charakteru (inter)dyscypliny rozpostartej między dyskursami socjologicznym, filozoficznym, kulturoznawczo-etnologicznym, medioznawczym a literaturoznawczym, co nie znaczy, że pozbawiona jest wyrazistych cech. Do takich antropologicznoliterackich propozycji należą na przykład: „kulturowa teoria literatury”, badania genderowe, antropologia pisma czy antropologia dzieciństwa.

Nadszedł zatem czas, by podsumować to, co udało się w ciągu trzydziestu lat w polskim literaturoznawstwie wypracować jako antropologicznoliteracki fenomen swoistości (lokalności), a także, by krytycznie odnieść się do „zysków i strat” antropologii literatury. Zapraszamy do wspólnej dyskusji na temat dorobku polskich badań antropologicznoliterackich. Proponujemy jako punkt wyjścia następujące zagadnienia, które mają charakter orientacyjny i nie wyczerpują kwestii do dyskusji:

- jednostkowe i zespołowe projekty antropologicznoliterackie

- metodologie, języki i strategie badawcze

- tematy i pola badawcze

- antropologia literatury a teoria literatury

- antropologia literatury a historia literatury

- antropologia literatury a nowe media.

 

Plenarne wystąpienia:

  • Prof. dr hab. Hanna Gosk – Literackie „raporty” z codzienności potransformacyjnej, czyli „antropocen” po polsku. Próba lektury antropologizującej
  • Prof. dr hab. Ryszard Nycz – O co chodzi w antropologii literatury i dlaczego to jest ważne dla wszystkich uprawiających badania literackie (perspektywa subiektywna)?

 Termin nadsyłania zgłoszeń (na adresy: matej@umk.pl, bohusz@umk.pl): do 31 maja br. Organizatorzy konferencji zastrzegają sobie prawo wyboru propozycji tematów referatów. Potwierdzenie włączenia tematu referatu do programu konferencji: do 10 czerwca br. Przesłany dokument powinien zawierać imię i nazwisko referenta, afiliację, krótką notę biograficzną (maks. 100 wyrazów), adres e-mail, nr telefonu oraz abstrakt w języku polskim (maks. 600 wyrazów).

 

Opłata konferencyjna: 400 zł; informacja o numerze konta oraz terminie wpłaty zostanie przekazana do 30 czerwca. Konferencja odbędzie się w dniach 26 – 27 października 2022 roku na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

 

Organizatorzy:

Maciej Wróblewski
Paweł Bohuszewicz

Katedra Antropologii Literatury i Nowych Mediów
Wydział Humanistyczny

Polskie badania antropologicznoliterackie (1990-2020) – próba podsumowania